มีเวลาใหม ??? ตั้งแต่ นายกฯ- รัฐมนตรี-อธิบดี ผู้ว่าราชการจังหวัด ปลัดฯ ที่เกี่ยวข้องกับ ท้องถิ่น ลงมาดูถึงรากหญ้า ใหม?? ว่าการบริหารระดับล่าง มัน….เป็นเช่นใด???

ไหนๆก้อพูดเรื่องท้องถิ่นแล้ว ขอพูดต่ออีกนิด …..

ในแนวประเด็น “ใช้เงินใช้ความรู้ให้เป็นเพื่อการพัฒนา ใช่ว่าเห็นแก่ตัว” ออกตัวก่อนนะไม่ได้ว่าใคร พูดตามที่เห็นเป็นข่าวทั่วไปและในแนวทางที่เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนา และแนวทางในตัดสินใจของพวกเราเหล่าข้าราชการท้องถิ่น ในทุกรูปแบบหากจะใช้งบประมาณหลวง เท่านั้นเอง
1.มีโอกาสให้พยายามเลือกทำงานใกล้บ้าน ถูกต้องเพราะแล้ว มันคือการลดค่าใช้จ่าย บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ ทำนาทำไร่ หารายได้ ช่วยงานเดิมที่บ้านประกอบธุรกิจครอบครัวเราเสริมๆไป เพราะรายได้ของราชการไม่มากมายขนาดนั้น เพราะถ้าบวกลบคูณหาร ค่าเช่าบ้านเทียวไปกลับเทียบกับเงินเดือนก้อคงไม่พอต่อการเลี้ยงชีพและครอบครัว เหล้ายาค่าต้ำมันอีกเล่า ไม่แกร่งพอความชั่วก้อจะคลอบงำได้อย่างรวดเร็ว เมื่อเงินไม่พอใช้ จิตใจเราจะอ่อนแอ เราจะหันหาช่องว่าง ใช้อำนาจหน้าที่ในการหาเงินในทางมิชอบ ก่อเกิดทุจริตในหน้าที่และการงาน
2.หากคุณมุ่งหวังที่จะเรียนต่อในระดับสูงขึ้นแล้วใช้เงินหลวง และคาดหวังเพียงแค่เอากระดาษแผ่นนั้นมาการันตีตำแหน่งหรือประกอบการเลื่อนระดับของคุณ คุณไม่ผิด ทุกคนล้วนมุ่งหวังความก้าวหน้าในตำแหน่งหน้าที่การงาน แต่ขอให้คุณไตร่ตรองสักนิด กับสิ่งที่มุ่งหวังเอามาแค่เพียงเลื่อนระดับประดับบารมี แต่พอกันทีกับเรื่องระเบียบกฏหมายข้อบังคับ คุณยังตีความไม่ออกเลย ต่อให้จบเมืองนอกหรือระดับด๊อกเตอร์ แต่ระดับมันสมองเบลอๆ เผลอๆ ไปสู้เด็กระดับล่างๆ ที่เขาจบแค่ ปวช. ม.6 ไม่ได้ และประเด็นสำคัญหากคุณไม่ได้เอาความรู้มาช่วยพัฒนาท้องถิ่นเอาปริญญามาเพื่อเอาตัวรอดหรือเอาเปรียบคนอื่นเขา เราว่ามันไม่แฟร์เลย มันเปรียบเสมือนหนึ่งว่าการศึกษาของคุณเป็นได้แค่กระดาษเปล่าที่เอามาขอส่วนแบ่งเงินหลวงเท่านั้น และน่าอายกว่าถ้ามีคนบอกว่าการศึกษาไม่ได้ช่วยคุณในการพัฒนาอะไรๆ ให้ท้องถิ่นอะไรดีขึ้นเลย นอกจากรายได้ที่คุณต้องการขูดรีดเงินหลวงทั้งใช้ทุนหลวงและเพิ่มเงินในตำแหน่ง
3.การเดินทางอบรม อ้างว่าต้องไปอบรมเหมาะสมกับนักเดินสายอบรมมืออาชีพสายสตรอง ไปหมดทุกที่ที่มีการจัดอบรม ทั่วประเทศทั่วโลก อราวด์เดอะเวิร์ล แต่พอลองใช้ปฏิบัติ กลับไม่ช่วยพัฒนาชี้นำขี้แนะแนวทางปฏิบัติให้กับตนเองและบุคคลากรทั้งระดับบนและระดับล่าง ในองค์กรได้เลย เพราะฉะนั้นหยุดใช้เงินหลวงในสิ่งที่เสียเปล่าเถอะ นั่งอ่านนั่งฟังทำความเข้าใจเอาเอง ตามเน็ตก้อเกินพอแล้ว เปลืองงบ!!!
4.การศึกษาดูงาน ที่จ้องงาบจ้องเผาผลาญงบ โดยเฉพาะงานต่างประเทศ ที่ดูกี่ล้านครั้งมันก้อคงยังนำมาใช้ในท้องถิ่นของเราไม่ได้ เหตุผลแค่นี้ ก้ออย่าพยายามงี่เง่าดันทุรังไปดูงานข้ามขั้วโลกกันเหอะ บอกตรงๆว่าพาลูกพาผัวพาเมียพาครอบครัวหรือพาอิตัวไปเที่ยวมันจะดูเท่ห์กว่าไหม??? รอเก็บเองตังค์ สะสมได้ค่อยขนเหง้าพากันไปนะ อย่าหน้าด้านมาแอบแฝงกับงบประมาณ เขารู้กัน
5.หากคุณจะก้าวไปเป็นระดับสายหัวหน้าฝ่าย สายอำนวยการ สายบริหาร เพราะว่าอยู่มานาน สมควรกับการไต่เต้าเอา แต่ว่าตัวคุณยังเอาตัวไม่รอด คุณปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามเกมส์แห่งการเมือง นั่งสนองนโยบายที่ไร้ขีดจำกัด ไม่มีความรู้ ไม่รู้ตักระเบียบการกฏเกณฑ์ ไม่กล้าอ้าง ไม่กล้าพูด นั่งอมฟัน นั่นก้อใช่ นี่ก้อถูก ใช่ครับผมเหมาะสมครับนาย ระเบียบ อะไรทิ้งไปในป่า ทำงานตามอำเภอใจ ไม่รู้ผิดรู้ถูก บางทีมันเดือดร้อนถึงผู้ใต้บังคับบัญชา และคนรอบข้าง ดิฉันว่าคุณนั่งอยู่จุดเดิม โต๊ะเดิมเหอะ คนแบบนี้ รู้แต่ชอบ ผิดไม่เอา เติบโตไปเปลืองเงินหลวง แถมเป็นพิษภัยต่องานหลวง และเงินรัฐ ให้คนที่เหมาะสมกว่าเขาก้าวหน้าไปเถอะ…ขอร้อง
ทุกอย่างศูนย์_000000 เปล่า ถ้าเรายังไม่รู้จักคิด คิดว่ากินเที่ยวของฟรี แค่นี้ล่ะ ที่ห่วง คือ ทำอะไรให้คุ้มค่า!!! ทำอะไรเราไม่ว่า แต่ให้คุ้มค่า คุ้มทุน ที่เอาเงินหลวงไปใช้นะคะ ข้าราชการไทย…..#บอกตัวเองนี่ล่ะก่อนใคร5555

“ชัย บางสะแก”ถ่ายทอด จากความรู้สึก ความอัดอั้นตันใจของหัวอก ข้าราชการระดับล่างของส่วนท้องถิ่น   ใคร??? ใคร-ท่านใดนั่งอยู่ในระดับบนหอคอย ตามข้อความด้านบน จะ ชะเง้อ…ชะโงกหน้า มามอง พนักงานรากหญ้า ระดับท้องถิ่น ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง